Αν και μακριά από τα πάτρια εδάφη, ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι ειναι τρομερά δύσκολο να συμβιβαστώ με την ιδέα οτι δεν είμαι δίπλα στη θάλασσα.
Κι έχω τόσα πολλά να της πω...
η δική της σιωπηλή απάντηση είναι καλύτερη από οποιουδήποτε άλλου.
Σύντομα όμως θα βρεθώ κοντά της, και θα μιλήσω στη γλώσσα της.
Φύσηξε ένα αεράκι και για δες... μου θύμισε ένα απόσπασμα του Αρχίλοχου.
''Μη σε φοβίζει η γλώσσα των ανθρώπων.
Η υπόληψη είναι λέξη νυχτερινή.
Σκέψου για μένα κάτι φωτεινότερο.
Τέλειωσα, μήπως δείλιασα ποτέ ή ακούγομαι άλλος;
Διατηρώ ακόμα τη δύναμη ν'αναγνωρίζω μιαν αγάπη στην αγάπη
κι ένα μυρμήγκι στο μίσος.
Θα φροντίσω σχετικά.
Εξ'άλλου αυτή η επιστροφή σου παραήταν αιχμηρή για μια πόλη που
δε γνώρισε ποτέ κατακτητές.
Επέβαλες ομόφωνα την τυραννία των μιμητών σου,
κυβέρνα τώρα τη ρητορική των επιθυμιών τους.''
