Life in Plastic... is Fantastic!

Πραγματικά, πολύ θα'θελα να μάθω τί άλλο μένει να κάψουμε. Ίσως να ήρθε η ώρα να προσέχουμε μη γίνει και εμπρησμός στο μπαλκόνι μας. Ποτέ δεν ξέρεις... μπορεί να αρπάξουν οι γλάστρες. Κι επειδή εις εξ ημών ένα θαύμα περιμένει (τουλάχιστον)... ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αν δείτε να έχει λαμπαδιάσει το γεράνι και να μη καίγεται... ψυχραιμία... δεν είναι ο Απανταχού Παρών που αποφάσισε να σας μιλήσει... Είναι πλαστικό το φυτό ρε Καραμήτροοο!!!! Γιατί εκεί θα φτάσουμε, να στολίζουμε τα πάντα με πλαστικό. Χμ, λές να κανουμε και αναδάσωση με πλαστικά δέντρα; Δε μου ακούγεται διόλου απίθανο.
Έτσι για να γουστάρουμε. Όλα στο πλαστικό. Εμείς δε το διαλέξαμε άλλωστε; Πλαστικό φυτό, πλαστική γεύση, πλαστικό χρήμα, πλαστική ενημέρωση, πλαστική συνείδηση, πλαστικό φαγητό, πλαστικό/ή γκόμενο/α, πλαστικά βυζιά και πλαστικούς 'λούτσους'.

Σχετικά με την πυρκαγιά στον Υμηττό
ΤΟ ΕΥΤΥΧΗΜΑ
Δεν καήκανε σπίτια, δεν χαθήκαν άνθρωποι.
ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ
Η γούνα μας έχει καεί από καιρό. Αλλά αντίδραση καμιά. Φαίνεται οτι το νευρικό σύστημα της κοινωνίας έχει παραλύσει και δεν καταλαβαίνουμε Χριστό. Καιγόμαστε.... Καήκαμε...
Ζήτω που καήκαμε!

Time Piece.

Κλείνω τα μάτια.
Βλέπω τον ήλιο, με γαργαλούν οι ακτίνες του, θέλω να γελάσω... και γελάω.
Ανοίγω τα μάτια.
Κοιτάζω τον ήλιο. Δεν είναι λαμπερός, όμως οι ακτίνες του με καίνε. Ουρλιάζω. Δεν έχει σημασία αν θέλω, δεν υπάρχει περιθώριο για σκέψη.
Κλείνω τα μάτια.
Κοιτάζω δίπλα μου. Εσύ, μ'ένα βλέμμα γεμάτο ηρεμία, αγάπη και χαρά. Μου μιλάς για ό,τι μπορεί να θεωρηθεί παράλογο... και μ'αρέσει. Φαντάζει ομορφότερο και αληθινότερο, μόνο και μόνο γιατί το λες εσύ κι επειδή το λες έτσι όπως το λες.
Ανοίγω τα μάτια μου.
Κοιτάζω δίπλα μου. Εσύ, μ'ένα βλέμμα γεμάτο αμφιβολία, φόβο κι εξάρτηση, να παραπονίεσαι για το παραμικρό, να γιορτάζεις τη δυστυχία των συνανθρώπων σου και να διαλαλείς την 'ευτυχία' σου.
Κλείνω τα μάτια.
Μμμ... Τρώω πεπόνι στην παραλία. Μασάω αργά και παρατείνω την ευχαρίστηση που μου δίνει η γεύση του.
Ανοίγω τα μάτια.
Καταπίνω αμάσητο το κρουασάν, που αγόρασα πριν ένα λεπτό, και τρέχω να προλάβω το λεωφορείο για τη δουλειά. (Αααααχ, και να ήταν μόνο το κρουασάν που καταπίνω αμάσητο...)
Κλείνω τα μάτια.
Στέκομαι μπροστά στον καθρέφτη. Απέναντι μου ένα προσωπάκι χαρούμενο, μου κλείνει το μάτι και απλώνει το χέρι... ''Πάμε να τρέξουμε και να γελάσουμε''.
Ανοίγω τα μάτια.
Το είδωλο μου στον καθρέφτη. Μου κλείνω το μάτι και χαμογελάω. Ναι, μπορώ ακόμα να γελάσω και να τρέξω. Ο χρόνος, κι αυτός ένα παιδί είναι. Θέλει να παίξει μαζί μας... με τις αποφάσεις μας, με τα θέλω μας. Είναι ασυνεπής και πολλές φορές ξεχασιάρης. Ομως.. τρελλαίνομαι να τον προκαλώ... Αυτό θέλει άλλωστε.

Δεν θα τα ρίχνουμε μια ζωή στο νερό.

Γερμανική εταιρεία ραδιοενέργειας παρουσίασε μελέτη, η οποία υποστηρίζει ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων δε προκαλεί καρκίνο του εγκεφάλου. Δεν θέλω να πω τίποτα παραπάνω. Παραθέτω μόνο το ακόλουθο βιντεάκι...



Σας αφήνω να αναλογιστείτε μόνοι σας, τί επιπτώσεις μπόρουν να έχουν τα κινητά τηλέφωνα στον εγκέφαλο μας.
Πάνε οι εποχές που φορτώναμε τη βλακεία που μας δέρνει στο νερό. Τώρα υπάρχει ποικιλία...
ΔΙΑΛΙΕΕΕΕΕΧΤΕΕΕΕ!!!!

Δώσε μου μέρος να σταθώ.... κι εγώ θα γκρινιάξω!!!

Ώρε γαμώτο, τί θα κάνουμε τώρα που είμαστε εκτός διοργάνωσης;
Πώς θα πανηγυρίσουμε τώρα ε;
Μη μου στεναχωριέστε. Ποιό ποδόσφαιρο; Ποιό Euro και μαλακίες;
Το κατ΄εξοχήν #1 άθλημα στο οποίο είμαστε ανυπέρβλητοι, είναι η ρήψη ευθυνών.
Λάβετε θέσεις...Πάμε! Βάζουμε τη συνήσειδηση μας για ύπνο, ενεργοποιούμε τη λειτουργία 'επιλεκτική αμνησία'... και όποιον πάρει ο χάρος. Ακολουθεί αγώνας δημοσιότητας και πεταλούδα στα 200μ. Ένας καπάτσος νικητής και οι χαμένοι κάνουν οιοδήποτε θέμα γαργάρα, λίγο πριν πάνε στον πάτο.
Ελάτε, κι επιτυχίες να μη γιορτάσουμε έχουμε κι άλλη εναλλακτική.
Let's παρηγορηθούμε! Υπάρχουν και χειρότερα.
Παρηγοριόμαστε με την κατάσταση των σεισμοπαθών, (που δεν βρισκόμαστε στη θέση τους). Όου μαι γκοντ... καταφέραμε να δώσουμε διάρκεια στη δυστυχία και παροδικότητα στην ευτυχία. Έτσι μας βολεύει. Αυτή είναι η αλήθεια. Και γιατί; Γιατί δεν έχουμε τίποτα δικό μας, ουσιαστικό, για να χαρούμε. Η επιτυχία ή η ευτυχία του άλλου ποσώς μας ενδιαφέρει. Η δυστυχία του ομως ε; Είναι ζωτικής σημασίας για μας από τη στιγμή που έχουμε φτάσει να ονομάζουμε προσωπική μας επιτυχία το γεγονός οτι πήραμε παράταση για εξόφληση δανείου ή το οτι πείσαμε την κυρία Πορτατιφίδου από το διπλανό διαμέρισμα να πληρώσει και το δικό μας λογαριασμό στην ΔΕΗ, (αφού πάει που πάει).
Αυτά τα ολίγα, άρχισαν και οι πυρκαγιές... Άντε καλό καλοκαίρι!

Welcome To My Nightmare!!!

I do not care if you're gonna like it or not...
Καλώς ήρθατε στη σελίδα μου. Είμαι τελείως νέα σε αυτή τη φάση με τα blogs, ακόμα μαθαίνω όμως!
Οπότε εγκαινιάζω τις αναρτήσεις με αυτό το μικρό κείμενο.
More will come....