''Από σήμερα κρέμεται στο λαιμό μου
από ένα τρίχινο σκοινί ένα ρολόι.
Από σήμερα χαθήκανε τ'αστέρια και ο ήλιος,
το λάλημα του κόκκορα και οι σκιές.
Και κάθετι που έδειχνε άλλοτε τον χρόνο
είναι τώρα κουφό, βουβό, τυφλό.
Και βρίσκω τη φύση σιωπηλή σαν τάφο
καθώς ηχεί το τικ-τακ του Νόμου και του ρολογιού''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου